8 Şubat 2012 Çarşamba

7 Şubat 2012 Salı

hüüüp


Bazı ruhlar azap içinde doğar ve bir ömür kendine sarılır
Aslında dışarıdan doğaldır, fark ettirmez ama kendi bilir
Sanırım şu "bazı" yı "genel" yapmalıyım.
Evet azap içinde doğmayanlar var ama onlarda ruhlarını azaba sürüklüyor.
Ben ruhumun azap içinde doğduğunu düşünmüyorum.
Ama ufacık sebepleri kendimce büyüterek ruhuma azap çektiriyorum.
en kötüsü bunun bilincindeyim ama gündelik hayata o kadar kendimi kaptırmışım ki elimde olmadan
ellerimle davet ediyorum.
Dikkatlice...

Bir ölünün ardından;

İnsanlar geçmişlerini anlatırken o zamanda yaşadıkları heyecanları, üzüntülerini hissetmek ve o anda onların yerinde o hissi yaşayan biri olmak.
mmmm... karmaşık bir bireyim ve kendimi çözmek genelde zorluyor beni
sadece gördüğüm, kapalı bir kutuda duran bir bedenin bile bana hayatın ne kadar anlamsız ama ne kadar vazgeçilmez olduğunu hatırlatması ve o bedenin içinde ruh varken yaşadıkları, geride bıraktığı bir ömür beni
sadece hüzünlendirmek ile kalmıyor, korkutup düşündürüyorda...

Bağırmak ne rahatlatıcı bir eylem...